Nektar - czyli z czego powstaje miód

Nektar jest ro roztwór cukrów, w którego skład wchodzą także: substancje azotowe, kwasy organiczne, olejki eteryczne, barwniki, witaminy, enzymy a także sole mineralne. Cukry takie jak glukoza, fruktoza i sacharoza stanową nawet do 70% składu. Jeśli w miodzie jest przewaga fruktozy to proces krystalizacji jest opóźniony, dzieje się tak np. przy miodzie akacjowym, jeśli jednak w miodzie jest więcej glukozy proces krystalizacji przebiega szybciej, dzieje się tak na przykład w miodzie rzepakowym. Substancje azotowe występują w minimalnych ilościach, nektary takich roślin jak wrzos czy zagorzałka jest bogata w związki azotowe, ponieważ zawiera ona substancje galaretowate.

Co do kwasów organicznych to pojawiają one się w nektarze w różnych ilościach, ten składnik decyduje o kwaśnym odczynie nektaru i o ostrości miodu. Nektar posiada także substancje aromatyczne, które są odpowiedzialne z zapach miodu zależny od tego z jakiego gatunku był nektar. Nektar w swoim składzie ma także substancje barwne, miody zazwyczaj są w kolorach barwy żółtej. Nektar gryki jest bardzo bogaty w barwnik, dlatego miód ten charakteryzuje się barwą od brunatnej do nawet czarnej. Ilość składników mineralnych różni się i może zawierać od 0,1% do 0,4%. Nektar cebulowy posiada aż 30 razy więcej potasu niż nektar faceliowy.

Nektarowanie kwiatów jest to zjawisko, w którym z gruczołów zwanych nektarnikami wydziela się nektar. Nektar zazwyczaj zaczyna wydzielać się już w pąku krótko przez rozchyleniem korony. W okresie pylenia pylników oraz przy dojrzałości słupka do zapylania osiąga największą intensywność, po czym maleje do zera. Jeśli nektar nie został pobrany to gromadzi się w kwiecie po czym ulega resorpcji, jeśli kwiat zostanie zapylony to proces wydzielania nektaru zatrzymuje się. Intensywność nektarowania związana jest z dobowym rytmem fotosyntezy i rozkwitania kwiatów. Większość kwiatów swoje najobfitsze nektarowanie ma w środkowej części dnia, gryka jednak jest obfita w nektar tylko do 10 rano. Nektarowanie może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni w przypadku drzew owocowych.

Obfitość nektarowania zależna jest od wielu czynników, jednym z nich jest genetyka. Jeden kwiat gryki w ciągu swojego życia wydziela około 0,2 mg cukrów, rzepak około 0,7mg, jabłoń 1,5 mg a dynia nawet do 60 mg. Kolejnym czynnikiem wpływającym na nektarowanie są czynniki zewnętrzne, głównie pogoda. Podczas słonecznej pogody jest największa obfitość nektarowania kwiatów. Etapy największego nektarowania są podczas pięknej słonecznej pogody z odpowiednim stanem wilgotności ziemi. Podczas zachmurzenie zaburzona jest fotosynteza co jednocześnie obniża wydajność wytwarzania nektaru. Zbadano także, że kwiaty znajdujące się na północnej stronie drzewa mają gorsze nektarowanie. Proces nektarowania także jest względny temperaturze, wiśnia nektaruje już nawet przy 8 stopniach Celsjusza, inne zaś nektarują gdy temperatura jest w granicach 16 do 28 stopni Celsjusza. Wilgotność powietrza w granicach 60 do 80% jest odpowiednia do nektarowania kwiatów. Opady deszczu mogą mieć jednak wpływ pozytywny lub negatywny, słabe deszcze zapewniają odpowiednią wilgotność gleby, przy ulewach zaś z nektarników odkrytych mogą wypłukać cały nektar. Do czynników, które może zaliczyć do nektarowania można także podać rodzaj gleby. Jeśli dana roślina jest w odpowiedniej glebie dostosowanej do swojej natury jej nektarowanie będzie bardziej obfite.

Dzięki nektarowaniu otrzymujemy od pszczół cudowne miody, takie jak miód akacjowy, miód faceliowy, miód gryczany, miód rzepakowy i wiele, wiele, wiele innych rodzai miodów!